اين هم كامل اون شعر از جناب مشيري :
« دوستي »دل من دير زماني ست كه مي پندارد : « دوستي » نيز گلي ست ؛ مثل نيلوفر و ناز ، ساقه ي ترد ظريفي دارد . بي گمان سنگدل است آن كه روا مي داردجان اين ساقه ي نازك را -دانسته- بيازارد !*در زميني كه ضمير من و توست ، از نخستين ديدار ، هر سخن هر رفتار،برگ و باري ست كه مي رويانيم آب و خورشيد و نسيمش « مهر » است
