سلام
من با نظر تون موافقم که هر چيزي که عادت بشه ارزش خودشو از دست مي ده...
ولي بايد توجه کنيم اين چه جور عادتيه!
اينطور که شما مي گين ما نبايد هميشه نماز بخونيم که هميشه برامون جديد باشه و ارزش داشته باشه...
من خودم تا سال دوم راهنمايي نمازهامو درست نمي خوندم بيشتر سوال مي پرسيدم و مادرم هم دستمو باز گذاشته بود و مي گفت خودش بايد ارزش نمازو تو زندگيش پيدا کنه نه اينکه عادت کنه به دولا و راست شدن(اين هموني که شما مي گين)
من جايگاه نمازو تو زندگيم پيدا کردم از اون سال مدام نماز مي خونم و مي دونم براي چي و کي دارم نماز مي خونم اين عادتي که من مي گم با ايمان و باور قلبي (البته حالا من اونقدرام توجه ندارم فقط خواستم مثالم واضح باشه)و اين عادت ارزش نمازو براي من کم نکرده و خيلي از رفتاراي ديگه اي که ما دليل منطقي اشو پيدا کنيم وبه ارزش کارمون پي ببريم ودر زندگي مدام انجام بديم اون عادت به نظر من عادت خوبيه...
منظور من از عادت تو زندگي شب قدر نبود چون 1 سال هست و 3 روز شب قدر که به نظر من رمضان امسال با رمضان سال هاي پيش خيلي فرق داشت .خيلي ها همين به قول شما عادتم فراموش کرده بودن...
همين که ما بر حسب عادتم اين شبارو بيدار باشيم و با خداي خودمون خلوت کنيم خودش سعادت مي خواد که هر کسي نصيبش نمي شه!
معذرت مي خوام ... شمارو هم از پست گذاشتن سير کردم با اين پر حرفي هام...