سلام

دیروز پنجمین گردهمایی دانشجویان قمی سراسر کشور، با موضوع «دانشجو، دانشگاه و سرمایه اجتماعی» به همت انجمن نسیم اندیشه برگزار شد.
از حدود سه ماه پیش که کار روی این همایش رو شروع کردند کم و بیش در جریان فعالیت هاشون بودم و به خوبی میدونم که چقدر تلاش کردند و شب و روز وقت گذاشتند تا این کار به بهترین شکل ممکن انجام بشه. انصافا هم برنامه خوبی ترتیب داده بودند که باید به تک تکشون دست مریزاد گفت، اگرچه هیچ کاری بی نقص نیست و این گردهمایی هم مثل هر برنامه دیگه کاستی هایی داشت ...

از دیروز که تصمیم گرفتم درباره این مراسم بنویسم، خیلی با خودم کلنجار رفتم که چطوری و با چه دیدی به این گردهمایی نگاه کنم و چی بنویسم!؟ از نگاه یه منتقد که قراره ضعف ها رو لیست کنه یا یه کسی که خودش به نوعی تجربه چنین کارهایی رو –البته در ابعاد خیلی کوچکتر- داشته و میدونه با امکانات و منابعی که داشته اند، شاید حتی بیشتر از انتظار عمل کرده اند...
بالاخره به این نتیجه رسیدم که شاید بهتر باشه از هر دو این نگاه ها بگذرم و فقط دو نکته رو که باعث شد بعد از همایش خیلی افسوس بخورم رو مطرح کنم که البته تلفیقی میشه از نقاط ضعف و قوت این برنامه ...
.
1. اولین نکته ای که از همون ابتدای ورودم به سالن و حتی قبل از اون محوطه برگزاری و دیدن نتیجه زحمات بچه ها خیلی باعث تاسفم شد و هر چه که زمان می گذشت با دیدن قسمت های مختلف برنامه بر اون افزوده میشد، تبلیغات کم و دیرهنگام درباره این گردهمایی بود.
البته نه اینکه از این همایش استقبال کافی نشده باشه، از مدتی پیش انجمن نسیم اندیشه با ارسال خبرنامه هایی برای اعضای خودش در این باره اطلاع رسانی کرده بود و حتی با همین میزان تبلیغات هم سالن کاملا پر بود.
به علاوه، حضور مسئولین دانشگاهی و شهری در مراسم شاید به خودی خود نشان از موفقیت این دوستان در مطرح کردن این رویداد در سطوح بالای مدیریتی و اهمیت اون بود.
اما تصور کنید اگر حداقل از یک ماه قبل در دانشگاه های استان و حتی سطح شهر به صورت مستمر در این باره اطلاع رسانی میشد، حتی صرف اطلاع از برگزاری چنین گردهمایی چه تاثیر مطلوبی بین خیل عظیم دانشجویان قمی میتونست داشته باشه که متاسفانه به دلایلی در دوران تحصیلشون کمتر بویی از دانشجویی و فعالیت های دانشجویی می بردند. بدتر اینکه بسیاری شون حتی از وجود چنین تشکلی در سطح استان بی خبر هستند !

و از طرفی هم تکرار چندین و چند باره این برنامه در ذهن و چشم مسئولین دانشگاهی و شهری قطعا مشغولیت ذهنی بیشتری در این باره براشون در پی داشت و شاید جدی تر گرفته میشد. به علاوه اینکه قدرت بیشتری به برگزارکنندگان میداد تا خواسته هاشون رو با آقایان مطرح کنند و پاسخی قانع کننده بطلبند. حال آنکه در شرایط حاضر گمان می کنم این رویداد و این گردهمایی به همون سرعتی که از برابر چشمانشون گذشته از ذهنشون هم خواهد گذشت ...

باورم نشد وقتی دیشب سایت انجمن نسیم اندیشه رو باز کردم و دیدم که حتی اونجا، فقط یک روز قبل از برگزاری و تنها با درج تصویر پوستر همایش، حرفی به میان آمده بود !!
.
2. دومین نکته ای که خیلی توجهم رو جلب کرد، موضوع همایش بود. دانشجو، دانشگاه و سرمایه اجتماعی ...
موضوعی که حرف های زیادی برای گفتن داشت و البته تلاش چشمگیری هم برای ادای حق این مطلب، از حدود دو ماه گذشته انجام شده بود. تا اونجا که من میدونم در این مدت بیش از 1000 پرسشنامه (تعداد دقیقش یادم نیست) در سطح دانشگاه ها توزیع شده بود و روزها وقت صرف استخراج نتایج، آمارگیری و تحلیل اونها شده بود که نتیجه اون به شکل هنرمندانه ای در قالب نمودارهای آماری و کاریکاتورهایی در حاشیه همایش، عرضه شد.

اما اونچه که باز باعث تاسفم شد اینکه نتیجه چنین انتخاب خوبی و مهمتر از اون این همه تلاش بسیاری از این دوستان به شکل مناسبی ارائه نشد.
خیلی افسوس خوردم وقتی بعد از مراسم حس کردم میان برنامه هایی مثل اجرای موسیقی زنده و نمایش طنز و به خصوص شعر طنز زیبایی که یکی از آقایان درباره قم و مشکلاتش خوند بیشتر در اذهان شرکت کنندگان در گردهمایی ماندگار خواهد بود تا نتایج علمی اون ...
حتی اونجایی که مسئولین دانشگاهی و شهری برای بحث درباره موضوع و نتایج بدست آمده روی سن فراخوانده شدند، و بهترین فرصت بود برای گوشزد کردن خواسته ها و افکار دانشجویان قمی و پاسخ طلبیدن، متاسفانه مجری بحث با یک شروع نادرست بحث رو منحرف کرد و عملا هیچ نتیجه ای حاصل نشد !

البته خوشبختانه شنیدم که قراره نتایج این تحقیقات به صورت کتابچه هایی منتشر بشه که اگر چنین باشه فرصت بسیار خوبیه برای جبران تمام کاستی ها تا دوستانم به نتیجه ای شایسته زحماتشون در این مدت هست برسند و قدمی بزرگ در راستای حرکت رو جلوی دانشجویان قمی برداشته باشند.
امیدوارم این فرصت رو از دست ندن ...
.
.
[پ.ن] گمان نمیکنم کسی از دست اندرکاران این برنامه این پست رو بخونه، که شاید اگر غیر از این بود اصلا این ها رو نمی نوشتم. چون با وجود تمام این حرف ها عقیده دارم این گردهمایی و تلاشی که برای اون شده بود فوق العاده بود. بیشتر خواستم تذکری باشه برای خودم در مسئولیت هایی اینچنینی که ممکنه در آینده داشته باشم و دیگرانی که ممکنه این نکات به کارشون بیاد...

سلام،

میلاد منجی موعود رو به همه منتظران ظهورش تبریک میگم.

[پ.ن] داشتم فکر میکردم مگه میشه، بچه قم باشی و همسایه مسجد جمکران، شب تولد آقا، وبلاگت رنگ و بوی حضرتش رو نگیره !؟ کم لطفیه ...

سلام،
بعد از کلی وقت آپ نکردن، نمی دونم توی اولین پستم چی باید بگم !؟
البته نه اینکه حرفی نداشته باشم، اونقدر تو این مدت حرف تو دلم جمع شده که نمیدونم کدوم یکی رو بگم!
یا شاید هم اینکه کدوم یکی رو میتونم اینجا بگم، وقتی این دنیای مجازی انگار هر چه بزرگتر میشه، پیدا کردن آدم ها و پیدا شدن توسط دیگرانی که خوب، ترجیح میدادی ندونند کجایی و چی میگی، هر روز راحت تر میشه !!
.
نمی دونم چرا یه حسی دوباره نوشتن رو اینجا برام سخت میکنه !؟
شاید باید اینجا رو ببندم و اسباب کشی کنم یه جای دیگه ...
شاید نیاز به تغییر دارم، اسمش، یا ظاهرش ...
شاید هم دلیلش این باشه که خیلی وقته از این محیط، از وبلاگ و وبلاگ نویسی دور بودم و خیلی زود همه چیز درست بشه ...
.
.
نمی دونم !