عليك السلام ناصرخان ...
چيزي براي گفتن ندارم، اين را به يادگار توشه بر مي دارم، هديه ام به تو همان دانه ي اشك است كه بغضش ساخته ي ترنم اين ترانه بود:

بر لب خموششان ترانه است:
اشک را مجال هاي و هو مده
گوش کن به چشم خود
در مسير بادهاي نوحه گر
بي امان به سوي جبهه مي وزد
پرچم مزارشان"
گفت و بغض من شکفت

اگر سفره ي دلت با خدايت پهن شد، به خدا مرا از ياد مبر !
عيدت مبارك..
صفاي قلمت ... ياحق!